Absurde Ambities, Megalomane Dromen
Onvermijdelijk komt er in ieders leven een vanzelfsprekend moment van terugkijken. Een jubileum, een lustrum, een bijzondere verjaardag. 25 jaar bij dezelfde baas, 50ste of 60ste verjaardag, gouden bruiloft. Pensioengerechtigde leeftijd. 65, 66, 67, 70, wie zal het zeggen? Een koninginnelijk afscheid omdat je 75 geworden bent. Aan terugblikken valt dan niet te ontkomen. Er is immers meer geweest dan nog te gaan. Meer verleden dan toekomst. Meer nostalgie dan idealen.
Maar draai het eens om. Wat als je niet terugblikt, maar juist vooruit kijkt? Steeds naar voren blijft schouwen? Als je nooit met pensioen gaat, nimmer afscheid neemt? Wat als je iedere dag leeft alsof je nooit dood gaat? Alsof je van het leven niet besterven kunt?
Niet 50 jaar voorbij. Nee, 50 nog te gaan!
Absurd? Beetje wel, ja.
Maar wat als het onmogelijke werkelijkheid wordt?
Welke ambities koester je dan nog? Welke dromen jaag je dan nog na?